Wrap it around the finger you want to wear the ring you're interested in, not tight and not completely loose, until one end meets the other.
Once the 2 ends are applied, mark the contact point with a marker.
Open the ribbon in its straight line and with a ruler measure the distance of the 2 ends in millimeters (mm) or see the length indicated by the tape measure at the point you marked.
In the Size Chart below, find the column "Circumference" and find the length that corresponds to your measurement. From there you will find the ring size that fits your length. If you can't find the exact length, choose the next largest.
2ΟΣ ΤΡΟΠΟΣ
Μετρήστε την περιφέρεια του δαχτύλου σας
Take a tape measure or tape measure.
Wrap it around the finger you want to wear the ring you're interested in, not tight and not completely loose, until one end meets the other.
Once the 2 ends are applied, mark the contact point with a marker.
Open the ribbon in its straight line and with a ruler measure the distance of the 2 ends in millimeters (mm) or see the length indicated by the tape measure at the point you marked.
In the Size Chart below, find the column "Circumference" and find the length that corresponds to your measurement. From there you will find the ring size that fits your length. If you can't find the exact length, choose the next largest.
Το χημικό στοιχείο άργυρος ή ασήμι (λατινικά: argentum, αγγλικά: silver) είναι ένα μαλακό και λευκωπό μέταλλο με έντονη μεταλλική λάμψη. Έχει τη μεγαλύτερη ηλεκτρική και θερμική αγωγιμότητα από όλα τα μέταλλα. Ο ατομικός αριθμός του είναι 47 και η σχετική ατομική μάζα του 107,8682(2). Το χημικό του σύμβολο είναι Ag και ανήκει στην ομάδα 11 (IB, με την παλαιότερη ταξινόμηση) του περιοδικού πίνακα, στην περίοδο 5, στον τομέα d και στη 2η κύρια σειρά των στοιχείων μετάπτωσης. Έχει θερμοκρασία τήξης 961,78 °C και θερμοκρασία βρασμού 2162 °C.
Το ασήμι είναι ένα από τα πρώτα μέταλλα που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος. Ήταν γνωστό ήδη από την προϊστορική εποχή στους λαούς που κατοικούσαν στη Μεσοποταμία, στον ελλαδικό χώρο, στη Μέση Ανατολή και στην Αίγυπτο.
Το σημερινό όνομά του το πήρε από τη λατινική λέξη argentum ή και την ελληνική αργυρός και είναι το μόνο χημικό στοιχείο από το οποίο ονομάστηκε ένα κράτος, η Αργεντινή. Θεωρείται ευγενές μέταλλο μαζί με το ρουθήνιο, το ρόδιο, το ιρίδιο, το παλλάδιο, το όσμιο, τον λευκόχρυσο και τον χρυσό. Για τις χρηματιστηριακές συναλλαγές μετράται με την ουγγιά και τίθεται υπό διαπραγμάτευση, όπως και τα άλλα πολύτιμα μέταλλα στις διεθνείς χρηματαγορές.
Το ασήμι έχει τη μεγαλύτερη ηλεκτρική και θερμική αγωγιμότητα καθώς και τη μεγαλύτερη ανακλαστικότητα στο ορατό τμήμα του φάσματος από όλα τα χημικά στοιχεία. Είναι ελατό, έχει δηλαδή την ιδιότητα να σφυρηλατείται ή να μετατρέπεται εύκολα σε ελάσματα, και όλκιμο, μπορεί δηλαδή να μετατραπεί σε σύρματα ή νήματα. Όταν εκτίθεται στον ατμοσφαιρικό αέρα, μαυρίζει από το θειούχο άργυρο που σχηματίζεται λόγω της ύπαρξης ιχνών θείου στον αέρα από τα καυσαέρια των αυτοκινήτων. Δεν επηρεάζεται από το υδροχλωρικό οξύ, διαλύεται όμως στο πυκνό θειικό οξύ και στο αραιό και πυκνό νιτρικό οξύ.
Η περιεκτικότητα του στερεού φλοιού της Γης σε ασήμι είναι μεταξύ 0,07 και 0,08 γραμμάρια ανά τόνο (g/t ή μέρη στο εκατομμύριο, ppm). Σπάνια βρίσκεται ως αυτοφυές και πολλές φορές συνυπάρχει με χρυσό. Λαμβάνεται κυρίως ως παραπροϊόν παραγωγής και ηλεκτρολυτικής επεξεργασίας άλλων μετάλλων (χαλκού, μολύβδου, ψευδαργύρου) στα θειούχα ορυκτά των οποίων βρίσκεται σε πολύ μικρές αλλά εκμεταλλεύσιμες ποσότητες. Βρίσκεται και σε ορυκτά όπως ο αργεντίτης και ο χλωραργυρίτης. Το 2010, πάνω από 50 χώρες σε όλο τον κόσμο διατηρούσαν ορυχεία αργύρου. Οι κυριότερες χώρες παραγωγής αργύρου είναι μεταξύ άλλων το Μεξικό, το Περού, η Κίνα, η Αυστραλία, η Χιλή, η Πολωνία, η Ρωσία, η Βολιβία και οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο άργυρος χρησιμοποιείται για να κατασκευασθούν κοσμήματα, νομίσματα, σκεύη τραπεζιού, κυρίως μαχαιροπίρουνα (τα οποία συλλογικά καλούνται ασημικά), φωτογραφικά φιλμ (όπου υπάρχει στα φωτοευαίσθητα αλογονούχα άλατα) και καθρέπτες. Η περιεκτικότητα σε άργυρο ενός κοσμήματος συνήθως μετριέται με τους «βαθμούς» που συμβολίζονται με °. Για παράδειγμα ένα κόσμημα 925° περιέχει 92,5 % άργυρο, ένα κόσμημα 950° περιέχει 95 % άργυρο και ούτω καθεξής.
Οι ενώσεις του αργύρου, κυρίως ο νιτρικός άργυρος, χρησιμοποιούνται ως χημικά αντιδραστήρια, ως μικροβιοκτόνα και ως απολυμαντικά. Βομβίδες με εκρηκτικό μείγμα ενώσεων αργύρου και άνθρακα χρησιμοποιούνται για την παραγωγή τεχνητής βροχής. Χρησιμοποιείται επίσης σε ηλεκτρικές επαφές και αγωγούς και ως καταλύτης χημικών αντιδράσεων.
Ο φυσικός άργυρος αποτελείται από δύο σταθερά ισότοπα: 107Ag και 109Ag.
Το όνομα του μετάλλου
Ο άργυρος πήρε το σημερινό του όνομα από το θέμα αργ- που προέρχεται από την Ινδοευρωπαϊκή ρίζα «arg-u-ro» (= λαμπερό μέταλλο) και σχετίζεται με τη Σανσκριτική λέξη arj-una (= φως, φωτεινός). Εκτός από τον άργυρο στα Ελληνικά, η ρίζα έδωσε στα Λατινικά τη λέξη argentum που με τη σειρά της πέρασε στις υπόλοιπες λατινογενείς γλώσσες (argent στα Γαλλικά, argento στα Ιταλικά).
Η αρχαία αιγυπτιακή λέξη για τον άργυρο ήταν «K-S-F (kesef)» που ήταν παρόμοια με τη λέξη που χρησιμοποιούσαν οι Χαναναίοι και οι Εβραίοι και λέγεται ότι σήμαινε «να είσαι λευκός». Έμοιαζε ακουστικά με τη λέξη «kasham» που χρησιμοποιούσαν οι Βαβυλώνιοι για τον άργυρο και σήμαινε «λευκός χρυσός». Οι αρχαίοι Ασσύριοι, λαός Σημιτικής καταγωγής, χρησιμοποιούσαν τη λέξη sapru ενώ και η αρχαία προελληνική λέξη για τον άργυρο στη μινωική Κρήτη ήταν sa-ya που ξεκινούσε επίσης με το «sa».
Ο άργυρος στη γλώσσα των Αζτέκων λεγόταν arizuma, λέξη από την οποία πήρε και το όνομά της η πολιτεία Αριζόνα των Η.Π.Α.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η αντιστοιχία μεταξύ γερμανικών, σλαβικών και γλωσσών των χωρών της Βαλτικής. Από το silba της αρχαίας γερμανικής γλώσσας έδωσε τα Silber (Γερμανικά), silver (Αγγλικά) και zilver (Ολλανδικά), ενώ το παλαιοσλαβικό silebro, το σερβοκροάτικο srebro και το λιθουανικό sidabras μαρτυρούν μια κοινή καταγωγή από άγνωστη μέχρις στιγμής γλώσσα της περιοχής. Ο άργυρος ανήκει στα δέκα στοιχεία των οποίων το όνομα στις βορειοευρωπαϊκές γλώσσες, και ειδικότερα στα αγγλικά, δεν έχει σχέση με το χημικό σύμβολο. Τα υπόλοιπα εννέα στοιχεία είναι το αντιμόνιο (antimony, Sb), ο χαλκός (copper, Cu), ο χρυσός (gold, Au), ο μόλυβδος (lead, Pb), το κάλιο (potassium, K), το νάτριο (sodium, Na), ο κασσίτερος (tin, Sn), ο υδράργυρος (mercury, Hg) και το βολφράμιο (tungsten, W). Τα στοιχεία αυτά είναι γνωστά στον άνθρωπο από τα αρχαία χρόνια και το όνομά τους έχει λατινική ρίζα
Στα Ισπανικά και Πορτογαλικά ο άργυρος λέγεται plata που στα Μεσαιωνικά Λατινικά σημαίνει πλάκα, κομμάτι από μέταλλοπιθανόν από την Ελληνική λέξη πλατύς ενώ στα Ουαλικά ο άργυρος λέγεται arian, Κελτική λέξη που πιθανόν σχετίζεται με το άργυρος. Στα Ρωσικά είναι Серебро (Serebro) με άλλη ρίζα.
Η ονομασία ασήμι προέρχεται από τον άσημο άργυρο των αρχαίων Αθηναίων (άργυρος χωρίς σήμανση, άργυρος που δεν έχει γίνει νόμισμα).
Ιστορία
Από την Αρχαιότητα μέχρι τον Μεσαίωνα
Ο μηνίσκος (μισοφέγγαρο) συμβόλιζε τα αρχαία χρόνια το ασήμι και τη Σελήνη
Το ασήμι είναι γνωστό στον άνθρωπο από την προϊστορική εποχή. Η αρχαιότερη αναφορά στο μέταλλο εμφανίζεται στον Όμηρο: ἐξ Ἀλύβης, ὅθεν ἀργύρου ἐστὶ γενέθλη (από την Αλύβη, όπου γεννιέται ο άργυρος, Ιλιάδα Β 857)
Είναι ένα από τα πρώτα έξι μέταλλα που χρησιμοποιήθηκαν από τον άνθρωπο, μαζί με τον χρυσό και τον χαλκό που θεωρούνται παλαιότερα μέταλλα χρονολογούμενα από το 6000 π.Χ. και 4200 π.Χ. αντίστοιχα αλλά και τον μόλυβδο (3500 π.Χ.), τον κασσίτερο (1750 π.Χ.) και το σίδηρο (1.500 π.Χ.). Τα πρώτα αργυρά αντικείμενα χρονολογούνται από το 4000 π.Χ. και έχουν βρεθεί στην Ελλάδα και στην Ανατολία, όπου ήταν η αρχική περιοχή παραγωγής αργύρου. Αργυρά ευρήματα στη σουμεριακή πόλη Κις και στη πόλη Μοχέντζο-ντάρο στη κοιλάδα του Ινδού χρονολογούνται από το 3000 π.Χ., περίοδο κατά την οποία χρονολογούνται και οι πρώτες προσπάθειες εξόρυξης αργύρου. Στα μέσα της τρίτης χιλιετίας οι Χαλδαίοι ανακάλυψαν την τεχνική της κυπέλλωσης για να διαχωρίσουν τον άργυρο από τα μεταλλεύματα μολύβδου, μέθοδο που περιγράφεται και στη Βίβλο. Στην αρχαία Αίγυπτο, επειδή ο άργυρος έπρεπε να απομονωθεί ήταν πιο σπάνιος και συνεπώς ακριβότερος από τον χρυσό που ήταν αυτοφυής.
Σημαντική ζήτηση αργύρου υπήρχε και κατά τη διάρκεια της 2η χιλιετίας από τους πολιτισμούς του ελληνικού χώρου, τον Μινωικό και τον Μυκηναϊκό, καθώς και της Μικράς Ασίας. Ο άργυρος προερχόταν από ορυχεία στη σημερινή Αρμενία, αλλά με την παρακμή αυτών των πολιτισμών το επίκεντρο εκμετάλλευσης αργύρου άλλαξε τοποθεσία, με τα μεταλλεία Λαυρίου να είναι πλέον η κύρια θέση εξόρυξης αργύρου παγκοσμίως για τα επόμενα περίπου χίλια χρόνια. Εκτιμάται ότι περί το 2000 π.Χ. η συνολική παγκόσμια παραγωγή αργύρου ήταν περίπου 3.100 τόνοι.
Το αργυρό τετράδραχμο της Αθήνας ήταν το νόμισμα με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία κατά την αρχαιότηταΑσημένιος Στατήρας που απεικονίζει τον Φαρνάβαζο ως Σατράπη της Κιλικίας (379-374 π.Χ.)
Ο άργυρος χρησιμοποιήθηκε για τη κατασκευή νομισμάτων περίπου το 600 π.Χ. από τους Λυδούς, οι οποίοι χρησιμοποίησαν ένα κράμα χρυσού και αργύρου, το ήλεκτρον, το οποίο περιέχει από 25 % έως 55 % Ag και έχει υποκίτρινο χρώμα. Το ήλεκτρο ήταν αυτοφυές στην κοίτη του ποταμού Πακτωλού, η οποία ήταν μια από τις σπουδαιότερες πηγές ήλεκτρου στην αρχαιότητα.
Τα πρώτα αργυρά νομίσματα ήταν σβώλοι αργύρου με τη σφραγίδα της πόλης. Κάθε πόλη είχε το δικό της νόμισμα και μονάδα βάρους. Η αργυρή δραχμή της Αίγινας ήταν το πρώτο νόμισμα που καθιερώθηκε ως νομισματικό πρότυπο, ενώ, μετά την ανάπτυξη της Αθήνας, το Αττικό Τετράδραχμο χρησιμοποιήθηκε ως πρότυπο. Μία Αττική Δραχμή ισοδυναμούσε με 4,36 γραμμάρια αργύρου και το αργυρό Τετράδραχμο της Αθήνας εθεωρείτο το νόμισμα με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία στην αρχαιότητα.] Υπήρχαν όμως σε κυκλοφορία και άλλα ασημένια νομίσματα όπως το Αττικό Δεκάδραχμο και ο Οβολός που ήταν και το πιο μικρό, περιείχε 0,72 γραμμάρια αργύρου ενώ 6 Οβολοί ισοδυναμούσαν με μια Αττική Δραχμή. Τα μεταλλεία Λαυρίου, στην Αττική, τα οποία παρήγαγαν άργυρο και μόλυβδο, θεωρούνταν ένα από τα σημαντικότερα μεταλλευτικά κέντρα της αρχαιότητας, όπου εφαρμόστηκαν διάφορες τεχνικές εξόρυξης. Θεωρείται ότι τα ορυχεία του Λαυρίου ώθησαν την Αρχαία Αθήνα στην ακμή της κατά τη διάρκεια των κλασικών χρόνων, αφού ο άργυρος που εξορυσσόταν χρησιμοποιούνταν για τη κοπή νομισμάτων. Τα ορυχεία αυτά λειτούργησαν από το 600 π.Χ. έως το 300 π.Χ. παράγοντας περίπου 30 τόνους αργύρου τον χρόνο ενώ υπολογίζεται ότι από τον 7ο μέχρι τον 1ο αιώνα π.Χ. εξορύχθηκαν τουλάχιστον 3.500 τόνοι αργύρου. Ο άργυρος επίσης χρησιμοποιούνταν σε πολυτελή οικιακά σκεύη και βρισκόταν κυρίως στη κατοχή των πλούσιων ιδιωτών.
Σε αντίθεση με τους Έλληνες, οι Ετρούσκοι και οι Φοίνικες δεν ενδιαφέρονταν ιδιαίτερα για τα μεταλλικά νομίσματα. Οι Ετρούσκοι χρησιμοποιούσαν τον άργυρο για πολυτελή οικιακά σκεύη, ενώ τα πρώτα αργυρά ετρούσκικα νομίσματα εμφανίστηκαν στις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ. και είχαν ως πρότυπα τα ελληνικά αργυρά νομίσματα που κυκλοφορούσαν στις ελληνικές αποικίες της Ιταλίας και της Σικελίας. Οι Ρωμαίοι αντίθετα χρησιμοποιούσαν μπρούτζινα νομίσματα, ενώ η εισαγωγή του αργύρου στη ρωμαϊκή νομισματοποιία έλαβε χώρα το 214 π.Χ. με αργυρό νόμισμα το δηνάριο, μετά την επαφή των Ρωμαίων με πλουσιότερους λαούς, ενώ άρχισαν να κατασκευάζουν και περισσότερα αργυρά αντικείμενα, αρκετά από τα οποία ήταν καθημερινής χρήσης. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος (23-79 μ.Χ.) έκανε αρκετές αναφορές σε μέταλλα, μεταξύ των οποίων και ο άργυρος και στην κατεργασία τους.
Κατά τη ρωμαϊκή εποχή τα μεγαλύτερo oρυχεία αργύρου βρίσκονταν στην Ισπανία, που ήταν τότε ρωμαϊκή επαρχία. Μετά την κατάκτηση της Ισπανίας από τους Άραβες, τον 8ο αιώνα, τα ορυχεία βρίσκονταν διάσπαρτα σε χώρες της κεντρικής Ευρώπης. Τα ορυχεία αργύρου της Ισπανίας προσέφεραν το ασήμι που ήταν απαραίτητο για την αγορά μπαχαρικών. Ο Αυτοκράτορας Αύγουστος έπαψε να χρησιμοποιεί τα αργυρά νομίσματα ως νομισματικό πρότυπο και αντ’ αυτού εισήγαγε χρυσά νομίσματα. Με τον καιρό, τα αργυρά νομίσματα υποτιμήθηκαν σε σχέση με τα χρυσά και τελικά σταμάτησαν να παράγονται τους πρώτους Βυζαντινούς χρόνους.
Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα ενώ ο αριθμός των ορυχείων αυξήθηκε, επειδή βρέθηκαν νέες τοποθεσίες πλούσιες σε άργυρο στη κεντρική Ευρώπη, βελτιώθηκαν η παραγωγή και η τεχνολογία, με αποτέλεσμα να αυξηθεί ο ρυθμός παραγωγής του αργύρου. Ο διάσημος Πέρσης Τζαμπίρ Ιμπν Χαγιάν (Γκέμπερ), ο οποίος θεωρείται ο πατέρας της Αλχημείας, μεταξύ άλλων ανακαλύψεων τον 8ο αιώνα, βρήκε και έναν τρόπο διαχωρισμού του χρυσού από τον άργυρο με τη βοήθεια οξέων. Στον Μεσαίωνα, ο άργυρος χρησιμοποιούνταν και για τις αντιμικροβιακές ιδιότητές του, οι οποίες είναι γνωστές από την αρχαιότητα. Πολλά από τα φάρμακα που χρησιμοποιούνταν μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα είχαν ως βάση άλατα του αργύρου. Τον 12ο αιώνα ο Δομινικανός μοναχός και επίσκοπος Μάγκνους πειραματίστηκε με φωτοευαίσθητες ουσίες, όπως ο νιτρικός άργυρος.
1500-σήμερα
Αλχημιστικά σύμβολα του 1775. Διακρίνεται στην 3η στήλη και στην τρίτη γραμμή το σύμβολο του αργύρου
Το γεγονός που αύξησε ξανά την αξία του αργύρου ήταν η ανακάλυψη και η κατάκτηση της Αμερικής από τους Ισπανούς. Στοιχεία για την εξόρυξη του αργύρου στην Αμερική δείχνουν ότι υπήρχε μια μικρή παραγωγή του μετάλλου στο Μεξικό (600 μ.Χ.) και τη Βολιβία (1000 μ.Χ.). Με την κατάκτηση της Λατινικής Αμερικής από τους Ισπανούς, η εξόρυξη αργύρου ανήλθε σε πρωτοφανή επίπεδα. Μεταξύ του 1500 και του 1800, η παραγωγή ασημιού στη Βολιβία, το Περού και το Μεξικό έφτασε το 85% της παγκόσμιας παραγωγής. Από το ορυχείο αργύρου στο Ποτοσί της Βολιβίας εξορύχθησαν σε 220 χρόνια 41.000 τόνοι ασημιού, ενώ η λέξη Ποτοσί έγινε συνώνυμο του πλούτου. Το υπόλοιπο 15 % προερχόταν κυρίως από τη Γερμανία, την Ουγγαρία και τη Ρωσία. Μετά το 1850 ανακαλύφθηκαν σημαντικά αποθέματα του μετάλλου στο Κόμστοκ Λοντ, στη Νεβάδα τα οποία ήταν και τα πρώτα σημαντικά αποθέματα μεταλλευμάτων αργύρου που βρέθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Παράλληλα με την ανακάλυψη νέων κοιτασμάτων αργύρου εμφανίστηκαν νέες τεχνικές απομόνωσής του. Στις αρχές του 15ου αιώνα καθιερώθηκε το νιτρικό οξύ στο βιομηχανικό διαχωρισμό χρυσού-αργύρου, ενώ τον 16 αιώνα ο διαχωρισμός αυτός είχε διαδοθεί σε ολόκληρη την Ευρώπη.Ο διαχωρισμός των δύο αυτών μετάλλων με διαλυτοποίηση του αργύρου σε θειικό οξύ πραγματοποιήθηκε το 1802 από τον Γάλλο χημικό ντ’Αρσέ (Jean-Pierre-Joseph d’Arcet, 1777- 1844). To 1887 κατοχυρώνεται ως πατέντα η σημαντική μέθοδος κυανίωσης για τη διαλυτοποίηση χρυσού και αργύρου, παρόλο που η μέθοδος ήταν γνωστή ήδη από το 1783.
Νέες ανακαλύψεις πηγών αργύρου σε όλο τον κόσμο, μαζί με βελτιώσεις στις τεχνικές παραγωγής και εξόρυξης, όπως οι ατμοκίνητες μηχανές, αύξησαν σταδιακά την παγκόσμια παραγωγή αργύρου μέχρι τους 6.000 τόνους ετησίως το 1920. Τον τελευταίο αιώνα νέες τεχνικές εξόρυξης του αργύρου από μεταλλεύματα αύξησαν την παραγωγή σε πάνω από 20.000 τόνους ετησίως κατά μέσο όρο, παρά την εξάντληση των περισσότερων πηγών πλουσίων σε άργυρο. Οι τεχνικές αυτές είναι η μαζική εξόρυξη, επιφανειακή ή υπόγεια, μεταλλευμάτων με μικρότερη περιεκτικότητα στο μέταλλο, η διύλιση των μεταλλευμάτων, η «επίπλευση αφρού» και η ηλεκτροδιύλιση. Αυτές οι τεχνικές επιτρέπουν την εξαγωγή αργύρου από μεταλλεύματα άλλων μετάλλων, όπως ο ψευδάργυρος, ο μόλυβδος και ο χαλκός.
Η ονομασία προέρχεται από το ρήμα κοσμώ που σημαίνει στολίζω. Κόσμημα ονομάζεται κάθε στολίδι για οποιοδήποτε λόγο και αν χρησιμοποιείται αυτό και είναι από τους πρώτους τομείς της λαϊκής χειροτεχνίας.
Ιστορία
Από τους προϊστορικούς χρόνους, ο άνθρωπος συγκινήθηκε από τα αγαθά της φύσης που τον περιέβαλλε και διάλεξε μερικά από αυτά για να τα κάνει στολίδια του. Τέτοια στολίδια ήταν τα περιδέραια και τα δαχτυλίδια από κοχύλια, όμορφες θαλασσινές πέτρες, κόκαλα κ.ά. Υπήρχε η εντύπωση σε αυτά τα πρώτα χρόνια ότι τα στολίδια είναι μέσο δύναμης, επιβολής, δημιουργίας, εκτίμησης από τους άλλους. Συχνά οι άνδρες στολίζονταν με σκοπό να προσελκύσουν τις γυναίκες.
Μυκηναϊκός πολιτισμός
Όλοι οι λαοί έχουν αφήσει πλήθος κοσμημάτων. Όπως η μυκηναϊκή Ελλάδα που παρέδωσε πολλά κοσμήματα τα οποία διακρίνονται για την καλλιτεχνική τους αξία παρόλο που χρονολογούνται εδώ και 2500 χρόνια. Τα υλικά της κατασκευής τους είναι χρυσός, άργυρος, μόλυβδος, σμάλτο, ξύλο επενδυμένο με χρυσό, όλα σφυρήλατα και χυτά με πρόσθετες διακοσμήσεις:
Φορούσαν δακτυλίδια σε μορφή απλού κρίκου ή με ελλειψοειδή σχήματα και χαραγμένες παραστάσεις, σκουλαρίκια, βραχιόλια που μεγαλώνουν ή μικραίνουν ανάλογα με τη διάμετρο του χεριού, προτιμούσαν χάνδρες για τα περιδέραια, τα βραχιόλια και τα διαδήματα σε απλά γεωμετρικά σχήματα και σχηματοποιημένες απομιμήσεις διαφόρων προτύπων του ζωικού, φυτικού και θαλάσσιου βασιλείου. Υπήρχε ακόμη μία χαρακτηριστική ποικιλία από χρυσές χάντρες, με κυλινδρική επιφάνεια σκεπασμένη από πυκνές σειρές μικροσκοπικών σφαιριδίων.
Κλασική περίοδος
Ακόμα και οι αρχαίοι Ελληνες της κλασικής εποχής, οι τόσο λιτοί στην εμφάνιση και ενδυμασία τους, οι μεγαλοπρεπείς μέσα στην απλότητά τους, έδιναν ιδιαίτερη σημασία σε μερικά συμπληρώματα που τόνιζαν και φανέρωναν καταστάσεις και η χρήση τους ήταν καθαρά σημειολογική. Κλαδί ελιάς φορούσε ο νικητής των ολυμπιακών αγώνων, κλαδί από κισσό ο νικητής στις διονυσιακές γιορτές και στους θεατρικούς διαγωνισμούς δράματος, φύλλα δρυός φορούσαν στις θρησκευτικές τους τελετές, γιρλάντες από πετροσέλινο στις πένθιμες τελετές, ενώ ανθοστέφανα από φρέσκα λουλούδια φορούσαν οι άνδρες στα συμπόσια.
Από την ανώτερη τάξη (ηγεμόνες, ευγενείς, θρησκευτικοί αρχηγοί) δεν έλειπαν οι χρυσές ταινίες που συγκρατούσαν τα μαλλιά τους, τα στεφάνια με διάκοσμο από πολύτιμες πέτρες, τα διαδήματα και οι χρυσές καρφίτσες, οι περόνες που συγκρατούσαν τον χιτώνα τους, τα δακτυλίδια και οι χρυσοί κρίκοι. Όλα ήταν κατασκευασμένα με τέχνη περισσή, κατεργασμένα στο χέρι από χρυσό, άργυρο και μπρούντζο.
Ρωμαϊκοί χρόνοι
Για τη Ρωμαία (753 π.Χ. – 476 μ.Χ.) απαραίτητο συμπλήρωμα είναι το διάδημα στα μαλλιά, τα σκουλαρίκια στ’ αυτιά, το κολιέ γύρω από το λαιμό της, τα βραχιόλια στους καρπούς, τα δακτυλίδια στα δάκτυλα, οι κρίκοι στα μπράτσα και τους αστραγάλους.
Πλούσια και πολλά κοσμήματα ήταν απαραίτητο συμπλήρωμα της ενδυμασίας ανδρών και γυναικών της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Βραχιόλια το ένα επάνω στο άλλο, δακτυλίδια από χρυσό και ασήμι, όλα γεμάτα με πολύτιμες πέτρες όπως μαργαριτάρια, σμαράγδια, ρουμπίνια, διαμάντια. Χρησιμοποιούν ακόμη πλούσια διαδήματα για τα μαλλιά τους και πολύτιμες πέτρες στα ρούχα και τα υποδήματά τους.
Βυζάντιο
Ξακουστά ακόμη είναι τα βυζαντινά κοσμήματα (330-1453 μ.Χ.) που έγιναν περιζήτητα στην Ευρώπη ολόκληρη ενώ ακόμη και σήμερα αποτελούν πηγή έμπνευσης για τους σχεδιαστές κοσμημάτων.
Τα κοσμήματα και οι κορώνες των αυτοκρατόρων είναι χειροποίητα δηλώνοντας την ελληνορωμαϊκή επίδραση μέχρι τον 4ο αιώνα. Χρυσά δακτυλίδια με ανάγλυφες παραστάσεις και μονογράμματα, χρησιμεύουν ως δακτυλίδια αρραβώνων και γάμων. Κρεμαστά μεγάλα χειροποίητα χρυσοποίκιλτα σκουλαρίκια, χρυσές καρφίτσες, πόρπες από πολύτιμες πέτρες, βραχιόλια εργασμένα με μικρές πέτρες σε μωσαϊκό. Μαργαριτάρια, σμαράγδια, ρουμπίνια, διαμάντια υπάρχουν άφθονα στην ενδυμασία αυτοκρατόρων.
Χριστιανικά εμβλήματα όπως ο σταυρός, στάχυα, κλαδιά αμπέλου και φύλλα, περιστέρια, ψάρια, σχήματα ζώων, γεωμετρικά και αφηρημένα σχήματα, φύλλα λουλουδιών και φρούτα διαμόρφωναν τη διακόσμηση των βυζαντινών υφασμάτων και κοσμημάτων.
Αρχαία Αίγυπτος
Μάστορες στην κοσμηματοποιϊα υπήρξαν και οι αρχαίοι Αιγύπτιοι (3000–525 π.Χ.) που μετάδωσαν την τέχνη τους και σε άλλους ανατολικούς λαούς. Χρησιμοποιούσαν πιο πολύ το μέταλλο και τα πετράδια που πάνω τους χάραζαν διάφορες παραστάσεις.
Για τις Αιγύπτιες, η πολυτέλεια των υφασμάτων δεν είναι αρκετή. Χρησιμοποιούν ακόμη βραχιόλια, περιδέραια, χαλκάδες για τους αστραγάλους, δακτυλίδια, διαδήματα. Οι φαραώ έβαζαν στο κεφάλι τους την άσπρη μίτρα (κορόνα) με το ιερό φίδι στην κορυφή της, σύμβολο της δυναστείας των φαραώ.
Κοσμήματα φορούσαν άνδρες και γυναίκες σε αφθονία, όπως τα βραχιόλια σε όλο το μήκος των χεριών και τους αστραγάλους, ενώ οι κάλτσες τους ήταν κεντημένες ή κοσμημένες με χρυσό, ασήμι, χαλκό και μπρούντζο.[1] Επίσης φορούσαν περιδέραια με κρεμαστά ψηφία ή μορφές θεών ή το σύμβολο της αθανασίας τον ιερό κάνθαρο (σκαραβαίο). Οι φαραώ φορούσαν δακτυλίδια-σφραγίδες με ανάγλυφα σκαλισμένο τον ιερό σκαραβαίο για το κλείσιμο των περγαμηνών. Ακόμη προτιμούσαν μεγάλα σκουλαρίκια με διάφορες συμβολικές παραστάσεις. Όλα ήταν κατασκευασμένα από ευγενή μέταλλα – χρυσό, ασήμι ή χαλκό, φαγιάνς και διακοσμημένα με χάνδρες από σμαράγδια, αχάτη, αμέθυστο, όνυχα, ίασπι, κρυστάλλινες πέτρες, τιρκουάζ, μαργαριτάρια, κεχριμπάρι, κοράλλια, ημιπολύτιμες πέτρες που δίνουν στη φόρμα ιδιαίτερη βαρύτητα. KOSMIMATOMANIA.GR
Ανακαλύψτε την πολυτέλεια των κοσμημάτων στο kosmimatomania.gr. Κομψότητα, ποιότητα και μοναδικό στιλ για την εκλεκτή σας προσωπικότητα
.
Υπέροχα κολιέ σετ από ανοξείδωτο ατσάλι σε κίτρινο χρυσό
Οικονομικά Κολιέ σετ .Για Όλες Τις Περιστάσεις, Που Θα Κλέψει Τις Εντυπώσεις Και Θα Απογειώσει Το Στυλ σου
ανοξείδωτο ατσάλι ως μέταλλο είναι υποαλλεργικό και φιλικό προς το δέρμα!
Δεν μαυρίζει και δεν αλλοιώνεται με την καθημερινή χρήση, ούτε με υλικά όπως σαπούνι , οινόπνευμα, αρώματα, απορρυπαντικά !
Θέλετε ένα σετ αλλά δεν θέλετε να ξοδέψετε πολλά χρήματα είσαστε στο σωστό μέρος ,σας έχουμε την λύση σετ απο ανοξείδωτο ατσάλι δεν χαλάνε με το καιρό και δεν αλλοιώνονται μπορείτε να μας βρείτε στο kosmimatomania.gr
Ο σταυρός ήταν από τους αρχαίους χρόνους όργανο θανατικής εκτέλεσης. Ο Ηρόδοτος μνημονεύει τον σταυρικό θάνατο στους Μήδους και τους Πέρσες. Τον σταυρό χρησιμοποίησαν οι Ασσύριοι και κατόπιν, σταδιακά πέρασε στους Βαβυλωνίους, Μήδους και Πέρσες. Ο Διόδωρος Σικελιώτης αναφέρει σχετικά με την συνήθεια του σταυρικού θανάτου στους Ασσυρίους και τους Ινδούς. Στην εποχή των πατριαρχών του ισραηλιτικού λαού, ο σταυρικός θάνατος ήταν συνηθισμένος και στους Αιγυπτίους. Ο σταυρικός θάνατος που εφάρμοζαν οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι προήλθε από τους ανατολικούς λαούς, ίσως τους Καρχηδονίους.
Η λέξη «σταυρός», παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον από πολιτισμικής, θρησκειολογικής, κοινωνικής και ανθρωπολογικής άποψης λόγω της ευρείας χρήσης που παρουσίασε. Στη σημερινή εποχή η λέξη έχει συνδεθεί σε μεγάλο βαθμό με την έννοια που απορρέει από το γεγονός του σταυρικού θανάτου του Ιησού ενώ σε φιλολογικό επίπεδο, όπως φαίνεται από λεξικογράφους των πρωτοβυζαντινών χρόνων (Ησύχιος – 5ος αι.), και του Μεσαίωνα (Σούδας – 10ος αι., Ευστάθιος 12ος-13ος αι.), στη λέξη σταυρός και τα παράγωγά της δίνονταν χωρίς διαχωρισμό, όλες τις σημασίες που της αποδόθηκαν από την εποχή του Ομήρου μέχρι τα χρόνια της Καινής Διαθήκης και ύστερα.
Ομηρικά έπη
Η λέξη απαντά για πρώτη φορά στα ομηρικά έπη (Ιλιάδα Ω 453, Οδύσσεια λ 11/9ος-8ος αιώνας Π.Κ.Χ.). Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, η λέξη αναφέρεται σε ευθύγραμμα τμήματα ξύλου (πόλους), προερχόμενα από κορμό ή κορμούς δένδρων (π.χ. έλατο), τα οποία, τοποθετημένα το ένα δίπλα στο άλλο και καρφωμένα στο έδαφος, χρησιμοποιήθηκαν σε κατασκευή κατοικίας
Κλασικά και Ελληνιστικά Χρόνια
Η λέξη χαίρει ευρείας χρήσης κατά τους επόμενους αιώνες. Θα την συναντήσουμε στον Ηρόδοτο («τρεις σταυρούς υπίστησι» – 6ος αιώνας Π.Κ.Χ.), στον Θουκυδίδη πολλές φορές ως υλικό κατασκευής ξύλινου τείχους (μάλιστα «σταύρωμα» είναι το τείχος από μυτερούς πασσάλους – 5ος αιώνας Π.Κ.Χ.). Την χρησιμοποιεί επίσης ο Ξενοφών (5ος-4ος αιώνας Π.Κ.Χ.) και ο Διόδωρος Σικελιώτης (1ος αιώνας Π.Κ.Χ.).
Μεταξύ των παραπάνω, η λέξη σημειώνεται με διάφορους τρόπους, ως ‘πάσσαλος, κορμός δέντρου, παλούκι’, ως καυσόξυλο ή οχυρωματικό έργο. Στον Αππιανό οι σταυροί ρίχνονται παράλληλα στην θάλασσα ώστε να τεθούν επάνω τους σανίδες και να σχηματιστεί μια πρόχειρη γέφυρα. Διαφαίνεται ότι η αρχική χρήση του σταυρού ως μέσου θανατικής ποινής που προσέφερε ταυτόχρονα δημόσια έκθεση για παραδειγματισμό προήλθε από τους μυτερούς πασσάλους της αρχαιότητας, οι οποίοι ήταν σχεδιασμένοι έτσι ώστε να διέρχεται από μέσα τους το σώμα του επίδοξου εισβολέα στην προσπάθειά του να σκαρφαλώσει πάνω από το τείχος (Θουκυδίδης, Ξενοφών). Οι αιχμάλωτοι ή καταδικασμένοι αργότερα τοποθετούνταν στην μυτερή κορυφή του ξύλου και η βαρύτητα αναλάμβανε τον βασανιστικό θάνατο. Τελικά, πολλοί δένονταν ή καρφώνονταν στο ξύλο.
Το σύμβολο
Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου.
Η ύπαρξη του σταυρού ως συμβόλου ανάγεται στα βάθη της αρχαιότητας. Η χρήση του είχε και έχει τόσο καλλιτεχνικό (διακοσμητικό) όσο και έντονα θρησκευτικό και εθνικιστικό χαρακτήρα. Έτσι, ο σταυρός λειτουργεί ως μοτίβο σε διακοσμήσεις, ενδύματα, κτίρια, κοσμήματα, κ.ο.κ. Επιπλέον, έχει χρησιμοποιηθεί ως θρησκευτικό σύμβολο για απόδοση λατρείας ή τιμής σε θεότητες. Εξ επομένου έχει χρησιμοποιηθεί ως εθνικό σύμβολο σε λάβαρα, σημαίες και θυρεούς, κυρίως για να δηλώσει τις θρησκευτικές αντιλήψεις του φέροντος αλλά και την υποστήριξη του θεού ή αγίου που αντιπροσωπεύεται. Με αυτήν την έννοια, το σύμβολο του σταυρού έχει χρησιμοποιηθεί ως φυλαχτό, ως σύμβολο προστασίας ενάντια στο κακό (λ.χ. ενάντια στον δαιμονισμό), ως μέσο για ξεμάτιασμα (βασκαντήρα).
Το σχήμα του σταυρού είναι τόσο ποικιλόμορφο όσες είναι και οι χρήσεις του, οι εθνικές, γλωσσικές, θρησκευτικές ομάδες που το χρησιμοποιούν.
-Υπάρχει ο Μαρμάρινος ιερός σταυρός από το Θησαυροφυλάκιο του Ιερού της Κνωσού. Χρονολογείται στο 1600 Π.Κ.Χ.
Η ιστορία του σταυρού
Δεν είναι γνωστό πότε κατασκευάστηκε το πρώτο ομοίωμα σταυρού—το σύμβολο που ζωγραφίζουν συνηθέστερα (μετά τον κύκλο) τα παιδιά όλων των πολιτισμών. Κάποιες από τις αρχαιότερες εικόνες σταυρών έχουν βρεθεί στις στέπες της Κεντρικής Ασίας και στο Αλτάι (ορεινές περιοχές κοντά στα σύνορα με το Καζακστάν, την Κίνα και τη Μογγολία). Στην αρχαία αλταϊκή θρησκεία η οποία ονομάζεται Τενγκριισμός ο σταυρός συμβολίζει τον θεό Τένγκρι. Δεν είχε μακρύτερο το κάτω άκρο αλλά έμοιαζε με το σύμβολο της πρόσθεσης
Ο σταυρός Ανκχ (crux ansata) χρησιμοποιούνταν από την αιγυπτιακή θρησκεία. Εμφανίζεται με μεγάλη συχνότητα σε τοιχογραφίες τάφων και σε άλλα καλλιτεχνήματα. Συχνά παρουσιάζεται πάνω στα δάχτυλα κάποιας θεότητας την στιγμή που χαρίζει σε κάποιον μουμιοποιημένο νεκρό το δώρο της ζωής. Άλλοτε, παρουσιαζόταν κάποιος θεός να αγγίζει με ένα Ανκχ έναν θνητό, πράγμα το οποίο συμβόλιζε τη γονιμοποίηση. Σύμφωνα με ορισμένες πηγές αυτός ο σταυρός είναι σύμβολο της ένωσης των γεννητικών οργάνων, αλλά αυτό δεν έχει εξακριβωθεί πλήρως. Οι Αιγύπτιοι φορούσαν τον σταυρό Ανκχ ως φυλαχτό και έφτιαχναν καθρέφτες στο σχήμα του. Οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν και τον λεγόμενο ελληνικό σταυρό (crux immissa quadrata) στην ενδυμασία ή στον καλλωπισμό τους (π.χ. σε σκουλαρίκια και περιδέραια).
Για τους Ασσύριους, ο σταυρός συμβόλιζε την ηλιακή θεότητα καθώς και τη θεότητα που ήλεγχε τις καιρικές συνθήκες. Συνήθως συμβολιζόταν με έναν σταυρό τύπου Μάλτας και τρεις δέσμες ηλιακών ακτινών τοποθετημένες σε σχήμα Τ ολόγυρα.
Διάφορες μορφές του σταυρού ανάγονται σε παγανιστικές θρησκείες της αρχαιότητας, όπως ο Ζωροαστρισμός, η χαλδαϊκή/βαβυλωνιακή θρησκεία, η αιγυπτιακή θρησκεία, ο Βουδισμός, η κελτική θρησκεία, κ.ά.
Ο ενθουσιασμός της πρότασης γάμου συνοδεύεται από μία σειρά διαδικασιών που χρειάζεται
να ακολουθήσετε προκειμένου να διοργανώσετε τον γάμο των ονείρων σας.
Χρειάζεται, λοιπόν, και η αντίστοιχη προσοχή, γι’ αυτό πριν επιλέξετε, ρίξτε μια ματιά στα tips
που ακολουθούν, Κάνουμε τη δική σας εμπειρία αναζήτησης ακόμα πιο εύκολη, που θα σας
βοηθήσουν να κάνετε την πιο έξυπνη, για εσάς, επιλογή στις βέρες αρραβώνων ή γάμου.…
Αργά ή γρήγορα θα κληθείτε να ανατρέξετε σε φυσικά και ηλεκτρονικά καταστήματα και να
αναζητήσετε τις βέρες που έχετε φανταστεί , το σύμβολο της δικής σας αγάπης.
Τι βέρα να επιλέξω; Τι να προσέξω; Από πού να ξεκινήσω;
είναι μόνο κάποιες από τις απορίες που έρχονται στο μυαλο των νέον
ζευγαριών κατά τη διαδικασία που ψάχνουν για της βέρες τους.
Tip 1: Σκεφτείτε… πρακτικά!
Ακόμα και στην περίπτωση που δεν συνηθίζετε να φοράτε κανένα άλλο κόσμημα,
η βέρα θα είναι το μοναδικό κόσμημα που δεν θα θέλετε να βγάλετε από το δάκτυλό σας
. Για τον λόγο αυτό, κατά την αναζήτηση της κατάλληλης βέρας αρραβώνα ή γάμου,
δώστε ιδιαίτερη βαρύτητα στην πρακτικότητα.
Επιλέξτε μία βέρα που θα σας είναι άνετη και βολική,
χωρίς να δημιουργεί εμπόδια στις καθημερινές σας κινήσεις ή συνήθειες.
Tip 2: Σκεφτείτε το μέλλον!
Είναι υπέροχο να ζούμε τη στιγμή χωρίς να χρειάζεται να ανησυχούμε για το μέλλον!
Επειδή όμως η επιλογή της βέρας θα σας συντροφεύει μία ζωή σε καθημερινή βάση, aξίζει να δώσετε ιδιαίτερη προσοχή στη διαχρονικότητά της.
αλλά είστε σίγουροι ότι δεν θα τα βαρεθείτε λίγο καιρό αργότερα μετά την καθημερινή επαφή;Προτιμήστε βέρες που ξεχωρίζουν για την αισθητική τους, είναι κομψές,σικάτες και διακριτικές και ακολουθούν το δικό σας προσωπικό στυλ.
Tip 3: Σκεφτείτε… τον εαυτό σας!
Καταρρίπτουμε τον μύθο ότι οι βέρες χρειάζεται να είναι απολύτως ίδιες για τον άνδρα και τη γυναίκα
και σας ενημερώνουμε ότι μπορείτε να επιλέξετε διαφορετικές βέρες τόσο σε επίπεδο μετάλλου όσο και σε επίπεδο χρώματος ή στιλ. Οι βέρες θα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του δακτύλου σας και της καθημερινότητάς σας οπότε καλό θα ήταν να ταιριάζουν στις δικές σας προσωπικές προτιμήσεις και ανάγκες
Αν υπάρχουν βέρες – κειμήλια.
Καταλαβαίνουμε πως αν για παράδειγμα έχετε τις βέρες των παππούδων σας μπορεί να σκεφτείτε να τις προσαρμόσετε στα μεγέθη σας αλλά και πάλι δεν θα είναι οι “δικές σας” βέρες.
Τα κειμήλια έχουν άλλη θέση και χρησιμότητα, γι’ αυτό καλό είναι να δημιουργήσετε για το νέο ξεκίνημα κάτι δικό σας.
Ορίστε budget & κάντε μια έρευνα. Ψάξτε στο internet και δείτε τι περίπου σας αρέσει.
Διαφορετικά, υπάρχουν τόσα διαφορετικά σχέδια κι επιλογές που είναι εύκολο να μπερδευτείτε και να δυσκολευτείτε να επιλέξετε. Μια δοκιμή θα σας πείσει. Μπορεί να ξέρετε τι θέλετε αλλά όταν το δοκιμάστε να μη σας ταιριάζει, να μην είναι όπως τα είχατε φανταστεί ή να μην σας βολεύει.
Tip 5: Σκεφτείτε… το μήνυμα!
Συνήθως οι βέρες, είτε είναι ίδιες για το ζευγάρι είτε διαφορετικές, Αποφύγετε τα πολύ μεγάλα δαχτυλίδια. Καθαρά για πρακτικούς λόγους.
Σε κάθε περίπτωση, σημαντικό ρόλο στην αναζήτηση της κατάλληλης βέρας για εσάς παίζει το budget που έχετε στη διάθεσή σας για αυτόν τον σκοπό.
Επειδή αντιλαμβανόμαστε το κόστος που συνοδεύει την προετοιμασία ενός γάμου, στα καταστήματά μας θα βρείτε υπέροχες βέρες απο ανοξείδωτο ατσάλι μοναδικής αισθητικής που ανταποκρίνονται σε κάθε τσέπη χωρίς εκπτώσεις στην ποιότητα και το στυλ.
Τρία πράγματα που δεν γνωρίζατε για τις βέρες Ο συμβολισμός τους παραπέμπει στο άπειρο, στην αιωνιότητα στο “για πάντα μαζί” αφού δεν έχουν ούτε αρχή ούτε τέλος!
Πρόκειται για έθιμο που ξεκίνησε από την αρχαία Αίγυπτο με τις πρώτες βέρες να είναι φτιαγμένες από καλάμια.
Στη συνέχεια το υιοθέτησαν οι Ρωμαίοι, δημιουργώντας δαχτυλίδια από σίδερο που συμβόλιζαν πως πλέον η γυναίκα “ανήκει” στον σύζυγο. Τα έλεγαν μάλιστα «Annulus Pronubus» και τα φορούσαν στον παράμεσο του αριστερού χεριού, γιατί πίστευαν πως από εκεί περνάει μια φλέβα που πάει στην καρδιά, η φλέβα της αγάπης.
Ear piercing is one of the oldest forms of body modification, with artistic depictions and written evidence from cultures around the world dating back to ancient history. Evidence of earrings worn by men can be seen in archaeological finds from as far back as Persepolis in ancient Persia.
Carvings of soldiers of the Persian Empire, which appear on some of the surviving walls of the palace, show them wearing earrings
THE history they were worn by the scholars, an elite body of the army and they symbolized their office. THE history but it starts from the Bronze Age according to relevant findings. The earrings they had a religious or magical character, depending on the historical era and the people who used them
An earring (ἐνοτιον) is a piece of jewelry that is usually worn on the ear, but today it is worn on the nose, eyebrow or any part of the body.
It is used in a decorative role by women and men and is one of the most common everyday jewelry
Black Friday (Black Friday) is the unofficial name of the day following Thanksgiving in the United States, the fourth Friday in November (between November 24-30), which has been considered the beginning of the country's Christmas shopping season since in 1952.
Most major retailers open very early, in recent years past midnight, and give great deals. Black Friday is not an official holiday, but California and some other states observe the "Day after Thanksgiving" holiday for state employees, usually in lieu of another federal holiday, such as Columbus Day. Many non-retail workers and schools have both Thanksgiving and the following day off, so along with the following weekend creates a four-day holiday that increases the number of potential buyers.
Black Friday has been the biggest sales day of the year in the United States since 2005, although reports, which at the time were inaccurate, described it as such for much longer. Similar stories resurface every year at this time, presenting buying hysteria and inventory shortages, thus creating a vicious demand feedback loop situation.
In 2014, Black Friday turnover fell for the first time since the 2008 recession: $50.9 billion was spent that four day, 11% less than the previous year. However, the American economy was not in recession. Stores now extend their offers throughout the months of November and December, instead of focusing on just that day or even the weekend.
The first evidence of the use of the term "Black Friday" for the day after Thanksgiving in a commercial sense suggests that the term originates in Philadelphia, where it was used to describe the heavy and disruptive vehicular traffic that occurred on the day after Thanksgiving. This use of the term dates back to at least 1961.
in 1961. More than twenty years later, as the phrase became more common, it became popular to explain that this day was the point in the year when retail trade begins to turn a profit, i.e. in American slang from "the red" (in the red) goes "to black" (in the black)
There have been reports of violence between customers on the day. Since 2006, 7 deaths and 98 injuries have been reported across the United States. It's common for consumers to camp outside stores on Thanksgiving, trying to secure a front row seat and thus a better chance of finding what they want to buy. These practices, from occupying emergency and firefighting lanes to using propane and generators in more sophisticated cases, pose a significant risk to public safety, prompting at least one city to ban the practice.
Since the beginning of the 21st century, efforts have been made by retailers originating in the United States to introduce "Black Friday" to other countries around the world. In Greece, the practice was introduced for the first time in 2015, while from 2016, more and more countries began to apply it
Discover the luxury of jewelry at kosmimatomania.gr. Elegance, quality and unique style for your chosen personality”
Beautiful stainless steel necklace set in yellow gold and silver color
Economical Necklace Set .For All Occasions, That Will Steal Impressions And Take Off Your Style stainless steel as a metal is hypoallergenic and skin friendly!
Δεν μαυρίζει και δεν αλλοιώνεται με την καθημερινή χρήση, ούτε με υλικά όπως σαπούνι , οινόπνευμα, αρώματα, απορρυπαντικά !
Θέλετε ένα σετ αλλά δεν θέλετε να ξοδέψετε πολλά χρήματα είσαστε στο σωστό μέρος ,σας έχουμε την λύση σετ απο ανοξείδωτο ατσάλι δεν χαλάνε με το καιρό και δεν αλλοιώνονται μπορείτε να μας βρείτε στο www.kosmimatomania.gr
The basic material from which jewelry is made in most cases is metal. Silver, Stainless Steel, Bronze, Copper and of course Gold are the main metals from which we can make jewelry that lasts and is friendly to human skin. In modern Greek we use the word silver, Silver is a white, shiny soft metal and has the greatest electrical conductivity of any known metal. It is found alone (native silver) or in alloys with gold, copper, lead or zinc Since ancient times it has been considered a precious metal along with gold, due to its luster, workability and rarity
Stainless steel
The history of stainless steel begins at the beginning of the 20th century, in the effort to create metal alloys resistant to extreme conditions, stress and corrosion. Today, we know stainless steel from its applications in medicine for the manufacture of high-quality surgical tools. in the manufacture of components with high resistance specifications in extreme conditions.
The creation of jewelry had to wait until 1980, when the first lines of jewelry were created that quickly became popular due to their dynamic image, and of course their exceptional durability and properties. Stainless steel is now compared to gold, for its resistance to time and its hypoallergenic properties; a series of non-magnetic stainless steel alloys, which we use in jewelry, with codes SAE 316L SAE 304; it is extremely resistant to moisture, corrosion, oxidation, with essentially zero risk of allergies. The quality of the material, combined with the innovative design and of course the affordable price, open new roads in the art of jewelry with a huge variety of options
If you are looking for a high-quality and aesthetic piece of jewelry that remains intact over time without spending a lot of money, stainless steel jewelry can be a great choice for you and the people you love. You can see many of them in our online store http://kosmimatomania.gr
Zircon
Zirconium, sometimes also called zirconite, is an isosilicate mineral of the homonymous metal. Like the metal, it owes its name to the Persian word zirgun = golden color. It forms transition phases, mainly with rare earth metals
With the addition of a stabilizer, zirconium crystallizes in the cubic crystal system, with greater strength, refraction and luster. The process of forming cubic crystals requires temperatures of +3000 degrees, up to 4000 degrees C, producing crystals of exceptional strength and great hardness
Cubic zirconia and synthetic moissanite are the stones that replace diamond with exceptional fidelity in jewelry making. The lower cost, the stone's resistance to fire and its hardness, combined with its transparency, luster and refraction revolutionized jewelry making and found application in the manufacture of high-definition lenses, filter prisms and laser accessories. The idea of producing a single-crystal cubic zirconium arose from the need to replace the expensive and hard-to-find diamond in laser technology, but also in optical applications of high demands and clarity.
In recent years, manufacturers have vacuum coated zirconia with a film of amorphous carbon for even greater shine and protection against stress.
Today it is estimated that the 15% of stones in jewelry production, is cubic zirconia Plating
Plating is the surface coating of an object with a thin layer of metal 0.5-2.5 micron thick. (1 micron is one thousandth of a millimeter) In jewelry, the most common platings are gold plating, silver plating, platinum plating, perodination and others
The classic plating process is based on Galvanization, the process of electrolytic transfer of positive metal ions to the object to be coated. This is done to protect the object from wear, to improve its appearance, or to create a new aesthetic effect. Modern plating uses technology in a dynamic way. IVD and PVD plating uses nanotechnology in a Vacuum environment Plating types for silver jewelry
The electrochemical deposition of gold of a thickness of at least 0.5 micron on a metal object. The Italian chemist, in 1805, was the first to gild a small silver surface, but the first professional gilding and silvering workshops started at the end of the 19th century. Pure gold gives protection from oxidation, its shine, but above all a different aesthetic effect, a beautiful color of golden luxury. Pink The gilding with 14 carat gold, i.e. gold alloy with pure copper. Copper gives gold a strong rose tint, a particularly popular contemporary color in jewelry. Redemption. The deposition of silver on the jewelry or object, to give the object a silver look and shine. One of the oldest methods of plating jewelry, it is slowly being withdrawn due to the dynamic entry of eroding into the market. Plating of stainless steel jewelry The end result is a piece of jewelry that is very resistant to corrosion, oxidation and impacts. PVD technology is 6-8 times more durable than classic plating.
The method does not produce heavy metal residues or contaminated waste, overall it is much more friendly to the environment, but also to the human body. http://kosmimatomania.gr
Beautiful stainless steel necklace set in yellow gold and silver color
Economical Necklace Set .For All Occasions, That Will Steal Impressions And Take Off Your Style stainless steel as a metal is hypoallergenic and skin friendly!
Θέλετε ένα σετ αλλά δεν θέλετε να ξοδέψετε πολλά χρήματα είσαστε στο σωστό μέρος ,σας έχουμε την λύση σετ απο ανοξείδωτο ατσάλι δεν χαλάνε με το καιρό και δεν αλλοιώνονται μπορείτε να μας βρείτε στο
The electrochemical deposition of gold of a thickness of at least 0.5 micron on a metal object. The Italian chemist, in 1805, was the first to gild a small silver surface, but the first professional gilding and silvering workshops started at the end of the 19th century. Pure gold gives protection from oxidation, its shine, but above all a different aesthetic effect, a beautiful color of golden luxury. Pink The gilding with 14 carat gold, i.e. gold alloy with pure copper. Copper gives gold a strong rose tint, a particularly popular contemporary color in jewelry. Redemption. The deposition of silver on the jewelry or object, to give the object a silver look and shine. One of the oldest methods of plating jewelry, it is slowly being withdrawn due to the dynamic entry of eroding into the market. Plating of stainless steel jewelry The end result is a piece of jewelry that is very resistant to corrosion, oxidation and impacts. PVD technology is 6-8 times more durable than classic plating.